ตอนอวสาน

ก่อนที่จะมาเป็นงานชิ้นสุดท้าย ก็หลงทางไปมาหลายทาง แต่ก็กลับมาได้แบบโซเซๆ
งานชิ้นนี้มีที่มีจากอาการความจำเสื่อม หรือ Alzhiemer
โดย อาการของผู้ป่วยโรคนี้คือจะพูดซ้ำซาก วกวน
เมื่อได้โครงนี้มาแล้วก็หาอย่างอื่นเพื่อจะมาอธิบายโครนี้ให้ชัดจนมากยิ่งขึ้น
ก็ได้ไปพบกับนิทานไม่รู้จบ ที่จะวนกลับมาต้นเรื่องเสมอ
ไม่ว่าผู้เล่าจะเล่าไปถึงตรงไหน ก็สามารถที่จะวกกลับมายังตอนต้นเรื่องได้เสมอ
จึงได้คุณสมบัติบางอย่างจากการเล่านิทานมา
นั้นคือ นิทานจะมีจุดเริ่มต้นเรื่องที่แน่นอน ทำให้มีช่องที่จะย้อนกลับมาได้เสมอ
ดังนั้น ก็เริ่มทำงานจบ ตัวเองได้คิดไปถึงการนอนหลับแล้วฝัน
เพราะการนอนลงหลับเป็นเหมือนต้นเรื่องของนิทาน เมื่อคุณฝันก็เท่ากับเริ่มเล่านิทาน
แต่การนอนของเรามักจะมีการตื่นกลางคัน จากหลายสาเหตุ
มันก็เหมือนเป็นช่องว่างให้เราได้ย้อนกลับไปยังจุดเริ่มให้เหมือนในนิทานไม่รู้จบ
นั้นก็คือ การกลับไปนอนใหม่
และก็เริ่มด้วยการวาด Story Board เกี่ยวกับฝันที่ซ้อนๆไปเรื่อยๆ
ทำอันแรกออกมา ล้มไม่เป็นท่า น่าอายมากกกก จึงข้ามไป ไม่อยากพูดถึง
จึงเปลี่ยนมาทำAnimateแทน แต่มันออกมาดูตลกๆ
จึงเปลี่ยนเป็นStop Motion ซึ่งก็คืองานจบ
และมันก็ทำให้จบจริงๆ ด้วยการตัดสินใจที่ผิดมากกกก
ที่ไม่ใส่เสียง.....................................เพราะมันทำให้งานไม่มีความเป็น Sequence

ส่วน Presentation ไม่มีข้อแก้ตัวค่ะ ห่วยจิงๆ
โดนอาจารย์นุตี จำไปจนตายเลยค่ะ ไม่ได้แค้นนะคะ

แต่ว่าเมื่องานนี้จบลง
ก็ทำให้ได้เรียนรู้อะไรมากมาย
เรียนรู้ที่จะสื่อสารกับเพื่อนที่ไม่เคยทำมาก่อน "ขอความช่วยเหลือ"
ได้เรียนรู้ที่จะไม่ยอมแพ้ก่อนที่จะลองสู้
ได้เรียนรู้การทำAfter Effect (ฮ่าๆๆๆ มันยากพอดูค่ะ)
และได้เป็นนักเรียนของอาจารย์ทั้งสองท่านที่คอยช่วยเหลือ และแนะนำ (ทั้งทางอ้อมทางตรง) เสมอ
ก็รู้สึกเสียดายอยู่หน่อยๆ น่าจะทำได้ดีกว่านี้
คิดว่ายังไม่เลิกเกี่ยวกับงานชั้นนี้
จะลองใส่เสียงดู
ไม่รู้ว่าจะworkรึเปล่า
แต่ทุกอย่างต้องลองถึงจะรู้