คิดไปเรื่อยๆ

เหมือนการขัดจังหว่ะ อย่างเช่น ถ้าเราดูหนังเรื่องหนึ่งอยู่ แต่วาพอเรื่องดำเนินมาถึงจุดหนึ่ง เกิดเหตุการณืที่มีความเกี่ยวโยงกับเรื่องช่วงแรกที่เราจำไม่ได้แล้ว เราก็ต้องกรอกลับไปดูใหม่ ก็เหมือนกับ อาการอัลไซเมอร์ คือเมื่อพูดคุยกันไปซักพัก ผู้ป่วยจะเริ่มถามเรื่องเก่า ซึ่งเค้าจำไม่ได้แล้ว แทรกขึ้นมา ทำให้การสนทนาหยุดชะงัก แล้วพอผู้ป่วยได้คำตอบ ก็ต้องมานั่งคิดอีกว่า คุยกึงไหนกันแล้ว ถ้าเป็นหนัง ก็ต้องมานั่งกรอกลับมาที่เดิม แต่ก็เหมือนเป็นการเติมเต็มช่องว่างให้